Według różnych źródeł w roku 2022 na polski rynek trafiło od około 8,5 do nawet 10 milionów ton rosyjskiego węgla, który był głównie wykorzystywany do celów grzewczych przez firmy ciepłownicze oraz prywatne gospodarstwa domowe (szczególnie w północnych rejonach kraju). Zakaz kontynuacji tego importu wymaga określenia innych źródeł pozyskania paliwa – mogą nimi być albo import z innych krajów, albo zwiększenie wielkości wydobycia przez krajowe kopalnie. Obydwie te alternatywy wymagają jednak określonego czasu na ich zrealizowanie. Znalezienie nowych dostawców zagranicznych pociąga za sobą konieczność zawarcia nowych kontraktów, co może być o tyle trudne, że wiele innych państw, podobnie jak Polska, nie chce już kupować rosyjskiego węgla. A oprócz tego pozostaje jeszcze kwestia wynegocjowania odpowiednich cen.
Z innymi problemami jest związana ewentualna decyzja o zwiększaniu krajowego wydobycia. Wymaga to przede wszystkim wcześniejszego udostępnienia i rozcięcia nowych partii złóż, które mogłyby być eksploatowane, z czym wiąże się konieczność często kilkuletniego prowadzenia robót chodnikowych oraz poniesienia znaczących nakładów finansowych na ich realizację i na odpowiednie wyposażenie techniczne nowo przygotowanych przodków wydobywczych. Przy odpowiednim wsparciu finansowym ze strony państwa może to być możliwe, lecz nie w każdej kopalni – istnieje bowiem szereg innych uwarunkowań determinujących wielkości wydobycia możliwe do uzyskania, szczególnie w przypadku chęci jego zwiększenia.
Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie i analiza oraz identyfikacja czynników, które wpływają bezpośrednio na wielkość produkcji węgla kamiennego z uwzględnieniem dynamicznie zmieniającego się otoczenia rynkowego.