Roman Ingarden w Książeczce o człowieku trzykrotnie używa określenia „tragiczny” w odniesieniu do człowieka. W artykule podejmuję analizę rozumienia tragizmu przez Ingardena. Wskazuję takie jego rodzaje, jak tragizm wewnętrznego rozdarcia, tragizm nieustannego zmagania, tragizm niespełnienia, tragizm przemijania i tragizm winy. Cechą wszystkich rodzajów Ingardenowskiego tragizmu okazuje się samotność aksjologiczna.