W artykule omówiono obecność problematyki teatralnej na łamach „Gazety Żydowskiej”, wydawanej pod kontrolą władz okupacyjnych na terenie Generalnego Gubernatorstwa w latach 1940–1942. Uwaga jej publicystów koncentrowała się przede wszystkim na teatrach działających w warszawskim getcie, których aktywność prezentowana była z jednej strony jako świadectwo odrodzenia żydowskiej kultury, z drugiej zaś strony jako dowód rzekomej normalizacji sytuacji w dzielnicy i przejaw dopasowywania się jej mieszkańców do nowych warunków bytowych.