Wystarczające krajowe zasoby kopalne i niezależny system zaopatrzenia w wodę są niezbędnymi elementami struktury bezpieczeństwa każdego państwa. Niezależność energetyczna, jako czynnik determinujący samowystarczalność, jest obecnie podstawową okolicznością dla krajów lub regionów pragnących rozwijać się niezależnie i swobodnie. Celem niniejszego artykułu jest identyfikacja specyfiki europejskiej strategii energetycznej w regionie Azji Centralnej poprzez uwzględnienie podstawowych obszarów współpracy pomiędzy stronami w tym sektorze gospodarki. Niniejsza praca badawcza została przygotowana głównie przy użyciu następujących metod: historycznej, statystycznej, prognostycznej, syntezy, porównania i analizy systemowej. Badanie zagłębia się w zawiłą dynamikę działań polityki zagranicznej członków Unii Europejskiej w zakresie surowców energetycznych, szczególnie w kontekście historycznym. Analizując współpracę między Brukselą a krajami Azji Środkowej, wskazano zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty tego sojuszu w dziedzinie energii. Szczególną uwagę poświęcono relacjom między Unią a Republiką Kazachstanu, podkreślając ich rolę w szerszych ramach bezpieczeństwa regionu i kontynentu. Studium oferuje praktyczne zalecenia dotyczące wzmocnienia państwowych strategii energetycznych i wspierania produktywnych dwustronnych i wielostronnych partnerstw energetycznych. Wyniki i wnioski z przedstawionej pracy mogą być wykorzystane jako podstawa do opracowania praktycznych zaleceń dotyczących ustanowienia i ulepszenia strategii energetycznych państw oraz planowania dwustronnej i wielostronnej wzajemnie korzystnej współpracy w sektorze energetycznym.