Abstract
Koncepcja idei Romana Ingardena wiele zawdzięcza wypracowanej przez Jeana
Heringa teorii idei, istoty i jakości idealnych. Celem artykułu nie jest jedynie
prezentacja obszarów pokrewnych dla obu myślicieli i ukazanie twórczej
kontynuacji myśli Heringa dokonanej przez Ingardena, ale przede wszystkim
wskazanie na miejsca, w których rozchodzą się drogi obu koncepcji, i przedyskutowanie
motywów, dla których tak się stało. Perspektywa ta pozwala
zrozumieć powody zmiany stanowiska Ingardena w sprawie struktury idei,
a także racje, które stały za przyjęciem takiej a nie innej ostatecznej ich
postaci. Odmienność Ingardenowskiego projektu od wcześniejszych teorii idei
najwyraźniej uwidacznia się dzięki uznaniu zmiennych w zawartości idei i ich
doniosłej funkcji, co zresztą w opinii samego Ingardena stanowiło pewne
novum. W artykule nie zostały pominięte również liczne problemy związane
z typami i funkcją samych zmiennych.
Go to article