W publikacji tej opisano właściwości fizykochemiczne szlamów arsenowych pozostałych po flotacji rud arsenowych i porastające je rośliny. Miejscem badań jest Złoty Stok - kolebka światowej metalurgii arsenu (1709-1961). Stwierdzono, że w warstwie ryzosfery (O- 25 cm) jest bardzo mało N, Na, Fe i próchnicy, mało P, średnia zawartość Ca i K oraz bardzo dużo Mg. Ich odczyn jest zasadowy. Analiza roślinności wykazała, że przez ok. 40 lat na szlamach pojawiło się 67 gatunków roślin naczyniowych. Są to wyłącznie apofity, wśród których dominują hemikryptofity, rośliny światłolubne i neutralne w stosunku do kontynentalizmu klimatu oraz mezofity i higrofity, mezo- i eutrofy oraz acidofilne do bazyfilnych. Gatunkiem dominującym jest Calamagrostis epigejos (L.), rzadziej występuje Carlina vulgaris L., Centaurea phrygia L., C. scabiosa L., Daucus carota L. i Festuca rubra L.