Sinice (Cyanophyta), wchodzące w skład fitoplanktonu, należą do mikroorganizmów gramujemnych fotosyntezujących. W normalnym stanie wód ilość komórek sinicowych w I dm' wody waha się od kilkuset do kilku tysięcy, podczas gdy w okresach intensywnego zakwitu może dochodzić nawet do kilkuset tysięcy w I dm' wody. Nadają one wtedy intensywne zabarwienie wodzie, której kolor zależy od dominujących gatunków. Obecność w dużych ilościach glonów oraz sinic może też nadawać wodzie charakterystyczny nieprzyjemny zapach, którego intensywność i charakter zależą od rodzaju glonów i sinic oraz od ich i !ości w wodzie. Zakwity sinicowe są olbrzymim problemem natury higienicznej a także estetycznej, tworząc podczas intensywnych zakwitów kożuchy oraz pianę na powierzchni zbiorników wodnych. Zagrożenie zdrowotne stanowią toksyny produkowane przez wiele gatunków sinic (anatoksyna, afanatoksyna, mikrocystyna, nodularina, akutificyna, scytoficyna czy też cyanobakteryna), o toksyczności ostrej mieszczącej się w średnim przedziale szkodliwości oraz posiadających właściwości kancerogenne. Toksyny sinicowe stanowią bardzo niebezpieczną grupę związków chemicznych działających na hepatocyty wątroby jak też na system nerwowy ludzi i zwierząt. Stąd bardzo istotne jest efektywne ich usuwanie w procesie uzdatniania wody. W artykule po raz pierwszy w Polsce przedstawiono dane dotyczące zastosowania ditlenku chloru oraz ozonu do uzdatniania wody w ciągu produkcyjno-przesyłowym Sulejów - Łódź. W okresie 1998-200 I efektywność usuwania mikrocystyny-LR wahała się w przedziale 74-92%, podczas gdy dla innych izoform była w zakresie 45-94%.