W procesie modelowania precyzyjnej geoidy istotną rolę odgrywa znajomość topografii w punktach obserwacji grawimetrycznych. W tym celu wykorzystywane są dostępne obecnie numeryczne modele terenu o różnej rozdzielczości przestrzennej i różnej dokładności pionowej i poziomej. W celu określenia wpływu jakości modelu terenu na dokładność geoidy niezbędne jest wcześniejsze sprawdzenie samego modelu, jego dokładności oraz wpływu błędów i rozdzielczości modelu na obliczane anomalie grawimetryczne i poprawki terenowe. Do przeprowadzenia badań wykorzystano następujące modele: model SRTM3 o rozdzielczości 3" x 3", model DTED2 o rozdzielczości l"x l" lub l"x2", modele regionalne wykonane metodą fotogrametrii cyfrowej o rozdzielczości 25 m x 25 m oraz model Tatr wykonany metodami kartograficznymi o rozdzielczości l0mxl0m. Do oceny jakości modeli DTED2 oraz SRTM3 jako wzorcowe przyjęto modele regionalne. Zasadniczym elementem oceny tych modeli było porównanie wysokości z modeli topograficznych z wysokościami około 1000 punktów sieci POLREF, EUVN oraz WSSG. Wyinterpolowane wysokości z modelu DTED2 porównano także z wysokościami ponad I OOO OOO stacji grawimetrycznych z bazy danych grawimetrycznych, które stanowiły dotychczas jedyną informację o terenie wykorzystywaną w modelowaniu geoidy na obszarze Polski. Dokonano analizy wpływu błędu wysokości na jakość obliczanych średnich anomalii grawimetrycznych. W szczególności przeanalizowano przydatność wysokości stacji grawimetrycznych z grawimetrycznej bazy danych do modelowania centymetrowej geoidy. Uzyskane wyniki świadczą o potrzebie zastąpienia wysokości stacji grawimetrycznych z grawimetrycznej bazy danych wysokościami z modelu DTED2. Wykazano również, że dla większości obszaru Polski stosowanie modelu SRTM3I w miejsce wysokorozdzielczego modelu DTED2 do obliczeń średnich anomalii grawimetrycznych nie pociąga za sobą błędów przekraczających lulku centymetrów w obliczanej undulacji geoidy.

Przy wyznaczaniu centymetrowej quasigeoidy niezbędne jest uwzględnienie nieregularności topografii występujących wokół stacji grawimetrycznej, czyli wprowadzenie do pomierzonego przyspieszenia siły ciężkości poprawek terenowych. Dokładność obliczania poprawek terenowych ma wpływ na dokładność wyznaczanego modelu quasigeoidy. Zależy ona od dokładności i rozdzielczości danych wysokościowych oraz użytych do wyznaczania poprawek terenowych parametrów. W badaniach przeprowadzonych w ramach niniejszej pracy wykorzystano opracowany przez Zarząd Geografii Wojskowej, według standardu NATO-STANAG 3809, numeryczny model terenu DTED2 (Digital Terrain Elevation Data) dla obszaru Polski oraz modele SRTM3 (The Shuttle Radar Topography Mission) i SRTM30 dla obszaru Polski i obszarów przyległych. Porównano wyniki testowe obliczenia poprawki terenowej uzyskane przy użyciu metody prostopadłościanów i metody wykorzystującej transformaty Fouriera. Poprawki terenowe obliczano metodą prostopadłościanów polegającą na sumowaniu wpływów nadwyżek lub niedoborów mas pochodzących od graniastosłupów o podstawach prostokątnych na składową pionową przyspieszenia siły ciężkości. Opracowano praktyczną metodę wyznaczania wymiary obszaru, z jakiego topografia powinna być uwzględniana przy obliczaniu poprawki terenowej. Analizowano również wpływ błędów wysokości, a także błędów położenia punktów modelu na dokładność uzyskiwanych poprawek terenowych. Przedyskutowano użyteczność dostępnych danych dotyczących topografii terenu do obliczania precyzyjnych poprawek terenowych w Polsce. Uzyskane wynik.i badań wykorzystano do określenia strategii obliczenia poprawek terenowych dla ponad miliona punktów grawimetrycznych zawartych w bazie danych grawimetrycznej dla Polski. Dzięki obliczonemu dla I 078 046 punktów grawimetrycznych zbiorowi poprawek terenowych możliwe będzie zwiększenie precyzji obliczanych dla obszaru Polski modeli quasigeoidy grawimetrycznej.