Naszym celem w tym artykule jest pokazanie, w jaki sposób twórczość studentów akademickich wskazuje na różne sposoby reagowania wobec dyskursywnych wymagań danej dyscypliny i jaki, z kolei, ma to wpływ na formownie się pisarskiej tożsamości studentów. Twierdzimy również, że obecna teoria nabywania drugiego języka (SLA) nie jest w stanie skontaminować pojęcia tożsamości autora akademickiego piszącego w drugim języku z kontekstami społecznymi, w których te teksty powstają.