Badania prowadzono na niewielkim (52,8 ha) i płytkim (4 m) jeziorze Track w Olsztynie, poddanym szczególnie nasilonej antropopresji. W połowie XIX wieku oraz na początku XX wieku jezioro Track próbowano osuszyć a większość terenów okalających zbiornik przekształcić w grunty orne. Po ponownym odtworzeniu, jezioro Track otoczone jest zlewnią o powierzchni 216 ha, w której największy udział mają tereny zurbanizowane (49,3%). Nieużytki zajmują 41,4%, zaś obszary leśne 6, 1%. Zbiornik ten jest odbiornikiem ścieków opadowych a przez wiele lat także sanitarnych. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że jezioro Track jest zbiornikiem żyznym o znacznym zaawansowaniu procesów eutrofizacyjnych. W wodach jeziora stwierdzono bardzo wysokie ilości biogenów, sięgające: 0,75 mg P/dm3 i 3,87 mg N/dm3. O dużej żyzności jeziora Track świadczą także wysokie wartości BZT5 dochodzące do 9,5 mg O/dm3, zawartości chlorofilu a (wynoszące najczęściej 30-40 mg/m3, ale sięgające nawet wartości 123 mg/m3), jak również niska przezroczystość wody wahająca się od 0,6 do 0,9 m. Przyczyną wysokiej trofii tego zbiornika jest bez wątpienia nadmierne jego obciążenie ze zlewni. Rzeczywiste ładunki biogenów spływające do jeziora przekraczają ładunki krytyczne wyliczone wg Vollenweidera. Niska jakość wód tego jeziora, przy istniejącym wysokim obciążeniu ładunkiem zanieczyszczeń ze zlewni wskazuje na konieczność zastosowania działań ochronnych, polegających na zmniejszeniu obciążenia zewnętrznego.

Badania prowadzono na małym (26,8 ha), lecz dość głębokim (17,3 m) Jeziorze Długim w Olsztynie. Przez ponad 20 lat jezioro było odbiornikiem ścieków, co doprowadziło do jego całkowitej degradacji. W latach 1987-2000 zbiornik był rekultywowany metodą sztucznego napowietrzania z dcstratyfikacją. Uzyskane wyniki badań pokazały, że sztuczne napowietrzanie skutecznie ogranicza zasilanie wewnętrzne. Zastosowanie tej metody rekultywacyjnej poskutkowało obniżeniem stężeń związków fosforu w badanych warstwach wód. Obniżenie zawartości fosforu ogólnego w osadach dennych (do poziomu 3-4 mg P g·' s.m.) było prawdopodobnie związane z odłożeniem się nowej warstwy osadów, odzwierciedlającej zmienione przez rekultywację warunki środowiskowe w jeziorze. Badania przeprowadzone w latach kontrolnych pokazały, że zanotowane zmiany nie miały charakteru trwałego. Wysokie zawartości związków fosforu w osadach, niska pojemność sorpcyjna i tendencje do wyczerpywania tlenu w warstwach przydennych oznaczają, że możliwości dalszego obniżenia ilości związków fosforu w jeziorze za pomocą tej metody są ograniczone.