„Magazyn Muzyczny” był jednym z dwóch najbardziej opiniotwórczych (obok „Non Stopu”), można rzec — kultowych czasopism okresu PRL-u, lansujących muzykę popularną, zwłaszcza rock. Oba przechodziły podobną ewolucję, choć pierwszy z nich miał dużo dłuższą historię, ponieważ był bezpośrednim następcą najstarszego w Europie Środkowo-Wschodniej perio-dyku poświęconego muzyce rozrywkowej, tj. „Jazzu”, powstałego w 1956 r., jednak od lat 80. wraz ze zmianami redakcyjnymi, wewnętrznymi, strukturalny-mi, ale przede wszystkim reorientacją gustów muzycz-nych Polaków, głównie młodzieży, związaną z boomem rocka, stał się w zasadzie (w ostatnich latach) odrębnym, nowym periodykiem. Jego analiza ilościowa (strukturalna) wypełniła treść tego artykułu, ale stanowi ona również podstawę szerszych badań nad miesięcz-nikiem, które powinny przyjąć postać dwutomowej monografii.

W bieżącym, 2019 roku przypada jubileusz pięćdziesięciolecia Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Wieloletnia aktywność organizacji oraz różnorodność podejmowanych przedsięwzięć, nawet w ujęciu ogólnym pobudza do refleksji: 1) regularne periodyki; 2) powielane maszynopisy, biuletyny; 3) programy festiwali (broszury festiwalowe); 4) inne (druki, publikacje akcydentalne, plakaty). Celem artykułu jest ukazanie mechanizmów promocji PSJ oraz jego inicjatyw i ewolucji medialnych (tu: prasowo-wydawniczych) sposobów dotarcia do fanów jazzu.