Celem artykułu jest zbadanie dyskursywnych strategii perswazyjnych, wykorzystujących retoryczny argument ze wspólnoty zespolony z grzecznością językową. W oparciu o osiemdziesiąt recenzji dwóch francuskich komedii, autorka ukazuje, jak strategie perswazyjne odzwierciedlają niektóre metody stosowane w dyskursie reklamowym, szczególnie w odniesieniu do retorycznej zasady movere i delectare oraz pośrednich sposobów interpretacji, aktualizowanych w dyskursie za pomocą toposów ilości i jakości.