Artykuł analizuje rolę czasopism społeczno-kulturalnych wydawanych przez mniejszości narodowe i etniczne oraz grupy imigranckie. Wychodząc z definicji tego segmentu prasy oraz rozpatrując jej miejsce w komunikowaniu międzykulturowym zostały wyszczególnione trzy modele funkcjonowania tego rodzaju czasopism. W modelu pierwszym poszczególne tytuły dążą do upodmiotowienia własnej społeczności w sferze publicznej poprzez podkreślanie wspólnoty losów z większością. Z kolei w modelu drugim upodmiotowienie odbywa się poprzez akcentowanie różnic. Model trzeci natomiast dotyczy tych czasopism, których już sama obecność nadaje społeczności podmiotowość.