Życie i twórczość Cypriana Godebskiego można widzieć jako modelowy przykład kariery artysty XIX-wiecznego, realizowanej w Paryżu, ale także w wielu innych ośrodkach i na prowincji artystycznej Europy od lat 60. XIX do początków XX stulecia. Jednocześnie jego los stanowi pod pewnymi względami przypadek nietypowy (zwłaszcza dla polskiej emigracji), całkowitej asymilacji kulturowej. Urodzony we Francji w rodzinie politycznego emigranta, kształcił się w Paryżu, ale początki jego kariery rzeźbiarskiej wiążą się z Wiedniem, Lwowem, Petersburgiem. Następnie przez kilka lat Godebski był ważną postacią kultury belgijskiej, jako zięć znanego wirtuoza Adriena-François Servaisa, którego dom pod Brukselą dekorował i którego pomnik w Halle należy do najlepszych rzeźb artysty. Osiadłszy wreszcie w Paryżu, prowadził tam (korzystając równocześnie z dobrodziejstw Carrary) życie światowe i szeroką działalność artystyczną. Pracował dla Polaków, Rosjan, Belgów, Francuzów, Węgrów, uprawiając twórczość „juste milieu” w kilku gatunkach (portrety, sceny mitologiczne, pomniki). Sukcesy zawdzięczał znakomitemu rzemiosłu, ale także starannie planowanemu życiu towarzyskiemu i umiejętnościom marketingowym. Jego paryskie i podparyskie rezydencje stawały się salonami goszczącymi znakomitości europejskiego życia muzycznego i literackiego. Jedna z ostatnich jego rzeźb, wielka grupa Madonny rozbitków na przylądku Pointe du Raz w Bretanii, realizowana była przy świetnym wykorzystaniu lokalnej i ogólnopaństwowej koniunktury politycznej w okresie napięć na linii władze państwowe – Kościół katolicki we Francji ok. 1900 r. Zapomniane dziś zasługi Godebskiego wiążą się również ze wspieraniem polskich emigrantów, artystów, pisarzy we Francji, a także organizacją wystawy sztuki polskiej w Paryżu w 1900 r. Biografia ta winna więc być widziana nie tylko jako żywot artysty rzeźbiarza, lecz również – przedsiębiorcy, mecenasa, organizatora, światowca.