STRESZCZENIE:

Fałszerstwa monet mogą mieć metrykę historyczną lub współczesną. Już w średniowieczu dobrze wiedziano, że brakteaty stanowią o wiele trudniejszy obiekt fałszerstw niż monety dwustronne. Głównym tego powodem jest bardziej złożona technologia produkcji brakteatów, wywodząca się z technik złotniczych. Dlatego większość fałszywych brakteatów pochodzi z wieku XVIII i późniejszych, przy czym najsłynniejsze z nich, wykonane przez Nicholausa Seeländera pochodzą właśnie z osiemnastego stulecia. Są to monety wymyślone lub kopie brakteatów istniejących. Egzemplarze takie są z reguły zbyt ciężkie i inaczej niż oryginały posiadają starannie zaprojektowane przedstawienie na stemplu.

W ostatnich dziesięcioleciach na rynku pojawiły się współczesne fałszerstwa. W porównaniu z brakteatami oryginalnymi, fałszywe monety mają najczęściej następujące cechy: 1) niewłaściwa waga, 2) niższy relief, 3) ostrzejsze kontury na rewersie, 4) artystycznie nieporadna stylistyka, 5) w przypadku kilku egzemplarzy dowody wskazujące na użycie tego samego stempla i/lub 6) puste pola w tle. Ostatnio wykorzystuje się technikę laserową do produkcji cyfrowych fotografii oryginalnych brakteatów, których następnie używa się do stworzenia stempla. Również i te fałszerstwa mogą zostać wykryte ze względu na fakt, że fałszerze przy biciu rzadko stosują właściwe miękkie podkładki pod krążki.