Abstract
Niniejsza wypowiedź jest próbą charakterystyki osobowości twórczej Henryka
Elzenberga. Zwłaszcza pragniemy ukazać swoistość, oryginalność i odmienność
zainteresowań i refleksji myśliciela oraz jego szczególny sposób filozofowania,
które nie mieściły się w konwencjach teoretycznych ani w stylach myślenia
swej epoki. Jako ilustrację powyższego przeświadczenia przywołujemy tu
zaledwie cztery charakterystyczne przykłady, a mianowicie refleksje filozofa
na temat: relacji kultura – nauka, samobójstwa, fenomenu śmieci, oraz zastanawiamy
się nad tą cechą jego pisarstwa, jaką jest, z takim powodzeniem
przez niego uprawiana, aforystyczna forma wypowiedzi.
Go to article