Edmund Husserl stwierdził: „F i l o z o f i a j a k o n a u k a, jako poważna, ścisła, a nawet apodyktycznie ścisła nauka – t e n s e n j u ż s i ę s k o ń c z y ł”. Potrzebę przeformułowania problemu uprawomocnienia nauk dostrzeżono wyraźnie w drugiej połowie XX wieku. Filozofia hermeneutyczna Hansa Georga Gadamera i archeologia wiedzy Michela Foucaulta to być może najambitniejsze rezultaty tych przeformułowań. Na czym polega podobieństwo miedzy Gadamerem a Foucaultem w sposobie widzenia tych kwestii? Jaki wspólny problem skrywa? Artykuł podejmuje obydwa zagadnienia.