Celem artykułu jest wykazanie, że sformułowana przez Ingardena w pracy U podstaw teorii poznania krytyka psychofizjologicznej teorii poznania jest w pewnych jej aspektach wciąż aktualna. Psychofizjologiczna teoria poznania jest poprzedniczką współczesnej epistemologii znaturalizowanej, dlatego autor niniejszego artykułu stara się pokazać, że krytykę Ingardena można zastosować do tej współczesnej epistemologii. Praca skupia się na wybranym aspekcie, który występuje w obu teoriach, tzn. na zagadnieniu kauzalnej generacji poznania. Koncentruje się też tylko na ocenie aktualności dwóch wybranych zarzutów, jakie Ingarden sformułował względem prób kauzalnego wyjaśnienia możliwości wiedzy, a mianowicie na zarzucie błędnego koła w teorii oraz zarzucie, iż teoria kauzalna nie jest w stanie dostarczyć zasadniczych pojęć i kryteriów epistemologicznych koniecznych dla badania poznania. Autor artykułu broni aktualności zarzutu błędnego koła, odnosząc go do problemu kauzalnego błędnego koła. Następnie wykazuje aktualność drugiego zarzutu, pokazując, że da się go zinterpretować jako twierdzenie, że teoria kauzalna nie jest w stanie niekoliście rozwiązać problemu kauzalnego niedodeterminowania poznania. Problem ten występuje niezależnie od przyjęcia fundacjonizmu lub antyfundacjonizmu w epistemologii.