Gaston Milhaud odmawia zasadzie sprzeczności absolutnego i powszechnego charakteru. Twierdzi, że obowiązuje ona tylko w pewnych rygorystycznych warunkach. Im większy wkład umysłu w poznanie, tym jego zdaniem bliżej do realizacji tych warunków i tym większej mocy nabiera zasada sprzeczności. Analiza jego poglądów pokazuje, że nie tyle chce on podważyć logiczną zasadę sprzeczności, ile raczej uwypuklić różnice między obiektywnym bytem a różnymi jego umysłowymi i językowymi ujęciami. Ujawniają się paralele między poglądami Milhauda na sprzeczność a Leona Chwistka teorią wielości rzeczywistości i Kazimierza Ajdukiewicza koncepcją roli języka w poznaniu.