Apologia filosofico-storica in cui si mostra il sesso delle donne superiore a quello degli uomini, wydana w 1737 roku przez palermitańskiego szlachcica Vincenzo Di Blasi, jest zbiorem przykładów kobiecych wartości i cnót zaczerpniętych z mitów, historii i literatury. Zostały one skomponowane, by uwydatnić przewagę „płci niewieściej” nad męską. Tekst wpisuje się w ówczesny sycylijski klimat kulturowy, który był wciąż zawieszony między skostniałą filozofią scholastyczną a powolną recepcją świeckiej i nowoczesnej myśli kartezjańskiej. Praca ta potwierdza jednak – także na Sycylii – rosnącą funkcję kulturową i upowszechniającą tzw. „sztuki konwersacji”, obok zinstytucjonalizowanego już wtedy modelu akademii.