Populizm jest tu rozumiany zgodnie z szeroko akceptowaną definicją C. Mudde jako paraideologia zawierająca dwa komponenty, antyelityzm i suwerenność społeczeństwa (ludu). Wyraża się w formie społecznych ruchów, specyficznych formach prowadzonej polityki, która podtrzymuje lub inspiruje społeczne konflikty, a zarazem ma podobać się klasie ludowej. Polityką kieruje charyzmatyczny przywódca, który uzyskuje legitymacje w drodze wyborów, ale warunki konkurencji wyborczej są w różny sposób modyfikowane, aby zapewnić sukces partii populistycznej i jej szefa. W artykule omawiane są wyniki badań psychologicznych, które dotyczą psychologicznych uwarunkowań postaw populistycznych. Dotyczą one emocjonalno-motywacyjnego i kognitywnego funkcjonowania osób akceptujących paraideologię populizmu i populistyczną władzę. Omawiana jest także geneza populizmu, która wiąże się z pewnymi ważnymi defektami liberalnych demokracji.