The article deals with the philosophical, epistemological and methodological issues of the contemporary debate on historical policy which has taken place in recent years in Poland between historians, philosophers, politicians and columnists.

In Vnutri mysliashchikh mirov, Łotman claims that there is a connection between cultural memory and the nature of culture itself. In this article I attempt to respond to this hypothesis in regards to the relationship between cultural memory and the idea of culture, while in the context of writings by Jurij Łotman and Boris Uspienski. Based on their work on this subject, I conclude that culture could not exist if there would be no cultural memory, nor changes within the duration and fabric of said memory. As such, an analysis of cultural memory while utilizing the methadology of the Moscow-Tartu school may also answer lingering questions about culture in general. It follows, therefore, that if investigating the connection between the formation of culture and the construction of cultural memory is a fruitful means of analyzing cultural history, then this may also be a legimitate method for our analysis of history in general.

W końcu XIX wieku nabrał na sile dyskurs o inżynierii społecznej jako narzędziu kształtowania nowoczesnych społeczeństw. W dalszych rozważaniach interesować będzie nas pytanie, jak powiązanie między polityką i nauką – zawężone do relacji między geopolityką a biopolityką i czystkami etnicznymi – funkcjonowało po pierwszej i drugiej wojnie światowej, a szczególnie w jaki sposób wpływało stabilizująco albo destabilizująco na ład międzynarodowy.