Autor dokonuje przeglądu, opisuje i w konsekwencji formułuje własną definicję czasopism literackich młodych na przykładzie wybranych tytułów wydawanych po roku 1945 („Pokolenie” Romana Bratnego, „Nurt” Tadeusza Borowskiego, „Walka” dod. do krakowskiego „Dziennika Polskiego” Adama Włodka, „Inaczej” Tadeusza Jęczalika, „Po prostu” [1956/57], „Wyboje” związane z poznańską grupą „Wierzbak”, „Czarno na Białym czyli Zebra”, Zeszyty „Orientacje”). Część artykułu wskazuje na młodoliterackie przedziały, kształtowanie się kolejnych grup i pokoleń literackich, które nastąpiły po odejściu pokolenia Kolumbów i ich dwumiesięcznika „Sztuka i Naród”. Zjawisko: Czasopisma literackie młodych autor opisał na tle dziejów oficjalnej prasy literackiej tamtych lat. Nawiązując do teorii pokoleń literackich profesora Kazimierza Wyki autor wskazuje na rolę czasopisma w debiucie pisarza, w kształtowaniu programu literackiego grup i pokoleń literackich oraz jak odmienny jest ten mechanizm w czasopismach literackich młodych, przeciwstawiając je kategorii: czasopisma literackie dla młodych.

W kreowaniu świadomości pokoleniowych i w powstających programach literackich odegrały ważną rolę periodyki młodoliterackie, jak np. „Sztuka i Naród” (1942–1944), „Walka”, „Inaczej” (1945), „Pokolenie” (1946–1947), „Nurt” (1947), „Po Prostu” (1949–1955), „Wyboje” (1956–1957), „Zebra” (1957–1958), „Orientacja” (1965–1971) „Nowy Wyraz” (1972–1981) i inne. Opis zjawiska „czasopismo młodoliterackie” pozostaje w wielorakich uwikłaniach: pokoleniowych i historycznych.