Europejski Zielony Ład jest strategią, która ma za zadanie doprowadzić do osiągnię-cia neutralności klimatycznej Europy do 2050 r. Strategia ta składa się z kilku inicjatyw, m.in: Europejskiego prawa o klimacie, Europejskiego Paktu Klimatycznego, strategii Unii Europejskiej dotyczącej adaptacji do zmiany klimatu, strategii “od pola do stołu” oraz planu zredukowania emisji gazów cieplarnianych o 55% do roku 2030. Zamierze-niem autorki niniejszego artykułu jest przedstawienie celów i struktury Europejskiego Zielonego Ładu ze szczególnym uwzględnieniem działań zaplanowanych w ramach gospodarki morskiej. Sektor morski ma odegrać kluczową rolę w ograniczaniu zapo-trzebowania na zasoby gruntowe oraz przeciwdziałaniu zmianie klimatu poprzez zwięk-szenie i poprawę wykorzystania zasobów wodnych i morskich.

Morskie planowanie przestrzenne (MSP) jest jednym ze sposobów osiągania celów zrównoważonego rozwoju. MSP to proces planowania, a także podejmowania decyzji i zarządzania morskiego odbywający się na poziomie krajowym i regionalnym. Proces ten jest ściśle powiązany z regionalną i ponadnarodową współpracą transgraniczną. Przyjęcie dyrektywy UE ustanawiającej ramy planowania przestrzennego obszarów morskich (dyrektywa MSP) odgrywa ważną rolę w opracowywaniu planów zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich w Unii Europejskiej przez promowanie instrumentów MSP. Dyrektywa MSP zobowiązuje wszystkie państwa członkowskie UE, posiadające dostęp do morza, do przygotowania międzysektorowych morskich planów zagospodarowania przestrzennego do roku 2021. Pomimo wprowadzenia do polskiego porządku prawnego w 2003 r. przepisów odnoszących się do morskiego planowania przestrzennego, efektywne prace skierowane na opracowanie planów zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich rozpoczęły się dopiero w 2013 r. Plany te opracowywane są w oparciu o przepisy ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej z 1991 r. zmienionej w 2015 r. oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze.

Uczestnikami wypadków na morzu lub na wodach portowych są nie tylko duże statki pasażerskie lub towarowe, które ze względu na swoją wielkość mogą mieć trudności w ustąpieniu drogi lub bezpiecznym zatrzymaniu się, ale także małe jednostki pływające, takie jak jachty morskie lub skutery wodne, których zdolność manewrowa jest duża, ale skutki błędów popełnionych przez osoby prowadzące te jednostki w nawigowaniu lub manewrowaniu mogą okazać się poważne. Celem niniejszego artykułu jest analiza zderzenia dwóch takich jednostek na wodach portowych w aspekcie odpowiedzialności karnej sprawcy wypadku za jego spowodowanie.