Gospodarcze użytkowanie morza obejmuje m.in.: żeglugę morską ściśle związaną z przewozem ładunków i pasażerów oraz działalnością prowadzoną w portach morskich, rybołówstwo i akwakulturę, górnictwo morskie, morską energetykę odnawialną, w tym rozwój technologii pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych (wiatru, fal morskich, pływów), turystykę morską i przybrzeżną. Wszystkie te obszary działalności gospodarczej wchodzą w skład gospodarki morskiej. Spojrzenie na gospodarkę morską przez pryzmat zrównoważonego rozwoju doprowadziło do wykrystalizowania się koncepcji niebieskiej gospodarki zarówno na płaszczyźnie uniwersalnej w Narodach Zjednoczonych, jak regionalnej, np. w Unii Europejskiej. Niebieska gospodarka ( blue economy) to gospodarka niskoemisyjna, zasobooszczędna, o obiegu zamkniętym, oparta na wzorcach zrównoważonej konsumpcji i produkcji, wpływająca na dobrobyt ludzi i sprawiedliwość społeczną, zapewniająca wartość ekonomiczną i zatrudnienie oraz znacznie zmniejszająca zagrożenia dla środowiska i niedobory ekologiczne. Niebieska gospodarka ma na celu promowanie wzrostu gospodarczego, włączenia społecznego oraz zachowanie i poprawę warunków życia przy jednoczesnym zapewnieniu zrównoważenia środowiskowego mórz i oceanów oraz obszarów przybrzeżnych. Ramy prawne niebieskiej gospodarki są zawarte w postanowieniach konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS). Funkcją dalszego rozwoju niebieskiej gospodarki jest szeroko rozumiane bezpieczeństwo dzięki realizacji celów zrównoważonego rozwoju ( sustainable development goals – SDGs).