Celem tekstu jest dyskusja z teoriami mówiącymi o tym, że dzisiejsze społeczeństwa nie są zdolne do integracji opartej na powszechnie podzielanych normach. Teza o „zaniku wspólnych sensów” daje obraz społeczeństwa jako agregatu jednostek lub skonfliktowanych grup. Jako kontrprzykład do takich konkluzji autor proponuje pojęcie norm średniego zasięgu. Zgodnie z prezentowanym ujęciem, takie normy mogą łączyć zróżnicowanych aktorów społecznych i być powszechnie uznawane. Wspólna normalność może być negocjowana oddolnie i niekoniecznie jest odgórnie narzucana przez różne formy władzy społecznej. Przykłady takich norm autor znajduje w rzeczywistości życia codziennego. Zalicza do nich normę niemarnowania żywności, regułę gościnności, szacunku dla żałoby, opiekuńczość wobec dzieci oraz dbanie o własne zdrowie.
Nie ulega wątpliwości, że ciało jest w pewnym sensie podstawą moralności, gdyż ludzka wolność może istnieć jedynie jako wolnośc wcielona. Równie trudno byłoby kwestionować cielesność jako granicę dla moralności, gdyż cielesne ogranic-zenia potrafią w znacznym stopniu negatywnie wpłynąć na wypełniasnie moralnych zobowiazań. Największa kontrowersja dotyczy tego, czy cielesność może mieć także wpływ na treśc norm moralnych. Nawet gdy się zaakceptuje rzekomo nieprzekraczalną granicę mi edzy obszarem faktów i obszarem norm, nie można zaprzeczyć, że nig-dy nie doświadczamy naszej cielesności w taki sam sposób, w jaki doświadczamy obiektów materialnych. Doświadczenie wlasnej cielesności odgrywa znaczącą rolę w refleksji etycznej. Podczas gdy niektórzy moraliści są w stanie co najwyżej uznać znaczenie cielesności jako swego rodzaju surowy szkic (Rohskizze), wstępny project (Vorentwurf) tego co dobre i słuszne czy pole dyspozycji (Dispositionsfeld) w ramach którego ludzki umysł ustala adekwatne normy, inni idą dalej, twierdząc, że w samym doświadczeniu cielesności człowiek doświadcza podstawowe wymagania moralne.
Szybka sekularyzacja, często przeradzająca się w wojującą ideologię, która usiłuje opanować wszystkie sfery życia społecznego i usunąć elementy chrześcijańskie z życia publicznego, dotyka wiele krajów. Zmiana tradycyjnych wartości i zasad, nowe antropologie, pytania o sens życia i miejsce Kościoła w społeczeństwie pluralistycz-nym to wyzwania, jakie stają dzisiaj przed chrześcijanami i domagają się odpowiedzi. Czy współcześni chrześcijanie mają coś do zaoferowania na współczesnym areopa-gu? W pierwszych wiekach, stanowiąc mniejszość, chrześcijanie nie tylko upominali się o swoje miejsce w społeczeństwie, ale także wskazywali na swój wkład w jego dobrobyt i funkcjonowanie. Po tzw. Edykcie Mediolańskim starali się wpływać na prawodawstwo, aby nadać mu ewangelicznego ducha. Nie zawsze było to możliwe i nie zawsze udało się zachować granicę państwo-Kościół. Niemniej jednak starano się zachować zasadę “Co Cesarza – Cesarzowi, a co Boga – Bogu”. W grę wchodziła słuszną autonomia w stosunkach pomiędzy Kościołem i państwem.
Artykuł przedstawia odpowiedź na pytanie, czy współczesne zróżnicowanie postaw wobec edukacji odzwierciedla podziały zaborowe. Odwołując się do teorii długiego trwania instytucji Douglasa Northa, teorii zmian w systemach edukacyjnych Margaret Archer oraz teorii postaw Alberto Simpsera, przedstawione są argumenty łączące dzisiejsze postawy wobec edukacji ze sposobem wprowadzania instytucji nowoczesnego państwa w XIX wieku. W artykule przeanalizowano obecne postawy wobec edukacji na obszarze dawnej Galicji, porównano je z wynikami z Prus i zaboru rosyjskiego. Na podstawie badań oraz dostępnej literatury można stwierdzić wpływ wzoru wdrażania elementów państwowości na modele mentalne mieszkańców społeczności lokalnej. Przeanalizowano sposób budowania instytucji, oparty na poszanowaniu społeczności lokalnej, angażujący nauczycieli w działalność społeczną, który przekłada się na satysfakcję z działania instytucji, a także katalizuje zaufanie między mieszkańcami danego regionu. Analiza opiera się na badaniach ilościowych i jakościowych przeprowadzonych w trzech miastach znajdujących się na terenach dawnych zaborów oraz na reprezentatywnym badaniu rodziców uczniów.
In this article we focus on the balanced truncation linear quadratic regulator (LQR) with constrained states and inputs. For closed-loop, we want to use the LQR to find an optimal control that minimizes the objective function which called “the quadratic cost function” with respect to the constraints on the states and the control input. In order to do that we have used formal asymptotes for the Pontryagin maximum principle (PMP) and we introduce an approach using the so called The Hamiltonian Function and the underlying algebraic Riccati equation. The theoretical results are validated numerically to show that the model order reduction based on open-loop balancing can also give good closed-loop performance.
From Methodology of the Pastoral Theology
Summary
Pastoral theology conducts four kinds of research: monodisciplinary, multidisciplinary, interdisciplinary and intradisciplinary research.
The first kind of research is characterized by the common aim and method, the second has the common aim but the methods are different, the third one has both different aims and methods, the forth one has the same methods but different aims. Contemporary pastoral theology requires multidisciplinary, interdisciplinary and intradisciplinary research, and the pastor of this theology needs to possess the necessary qualifications to do his job properly.
The paradigm of pastoral theology is based on the practical syllogism. In the construction of this syllogism, the major preamble of faith contains the general principles of the given case, while the minor preamble of faith contains the analysis of the contemporary reality; the conclusion is normative and timely. In each phase of the pastoral theology research, there are used various working methods.
In the first phase of the pastoral theology research (the ecclesiastical phase), apart from the deductive method, there are employed other methods such as: the comparative method, the positive method, exegesis, the interpretation of the text and analogy, etc. The second phase of the research (kairological) includes the historical and theological method, sociological and theological method, and the methods commonly used in the empirical science, such as: observation, interview, soundings, a study based on a questionnaire, and a study based on documents. The study of documents uses such methods as: the historical method, criticism and interpretation of the source material, comparisons, the analysis of the text etc. The third phase (praxeological) of the research of the pastoral theology paradigm, uses synthesis, interpretation and classification, etc.