Zanieczyszczenie substancjami ropopochodnymi stanowi jeden z kluczowych problemów środowiskowych. Jedną z wiciu metod stosowanych w remediacji gruntów jest ich bioaugmentacja. Celem tego procesu jest zwiększenie liczebności i aktywności mikroorganizmów degradujących zanieczyszczenia, czego wynikiem jest przyspieszenie i podniesienie wydajności procesów rozkładu zanieczyszczeń. Innym sposobem podniesienia efektywności procesów biodegradacji jest zastosowanie roślin, szczególnie motylkowych, ze względu na ich zdolności symbiotycznego wiązania azotu atmosferycznego. Celem przeprowadzonych badań było porównanie efektywności zastosowania biopreparatów (komercyjnego i naturalnego) oraz koniczyny białej do remediacji gleb o wieloletnim charakterze skażenia substancjami ropopochodnymi. Badania prowadzone były na glebie pochodzącej z terenu rafinerii w CzechowicachDziedzicach, która została zaklasyfikowana jako silnie zdegradowana (o stosunku C/N = 100/0,7) W trakcie czrcrnastotygodniowych badań prowadzono między innymi analizy mikrobiologiczne (ogólna liczba bakterii, grzybów, promieniowców oraz bakterii z rodzaju Pseudomonasi oraz analizy chemiczne (zawartość frakcji ciężkich, całkowitej zawartości węglowodorów ropopochodnych (TPH) i WWA). Najlepszą modyfikacją okazało się zastosowanie samej koniczyny. Obecność rośI iny wpłynęła na polepszenie warunków wzrostu mikroorganizmów, spowodowała wzrost zawartości azotu i efektywności procesów biodegradacji. W próbie tej po 14 tygodniach badań odnotowano usunięcie 63% TPH, 44% frakcji ciężkich oraz 9% i 80% odpowiednio 4-6- i 2-3-picrścieniowych węglowodorów aromatycznych.