W pracy scharakteryzowano metodę szacowania wielkości obszarów zasilania radonem ujęć podziemnych wód radonowych. Jako przykładowe wybrano ujęcia wód radonowych i szczaw radonowych Lądka Zdroju, Świeradowa Zdroju i Kowar. W wyniku przeprowadzonych obliczeń wykazano, że objętość skał zasilających radonem wody podziemne poszczególnych ujęć waha się w granicach od kilkunastu do kilkuset tysięcy metrów sześciennych. Po uwzględnieniu głębokości strefy nasycania tych wód radonem obszar zasilania ujęć tym gazem ma powierzchnię od kilkuset do kilku tysięcy metrów kwadratowych. Największymi obszarami zasilania radonem-222 charakteryzują się ujęcia o najwyższej wydajności, najmniejszymi zaś ujęcia o niewielkich wydajnościach, a zwłaszcza ujęcia mieszaniny wód podziemnych, z których tylko jedna składowa dostarcza znacznych ilości radonu-222. Obszary zasilania wód podziemnych, w których rozpuszcza się radon, leżą z reguły w znacznej odległości od ujęć i nie pokrywają się z obszarami zasilania ujęć tych wód w radon-222. Obecnie istotne wydaje się niewielkie rozszerzenie istniejących stref bezpośredniej ochrony ujęć, które to strefy w zupełności zabezpieczyłyby zasoby radonu-222 poprzez ochronę naturalnej porowatości efektywnej skał w obszarze zasilania ujęć tym gazem.