Samoregulacja mediów może mieć istotny wpływ na kształtowanie się kultury dziennikarskiej i poziomu etycznego mediów. Jej skuteczność jest jednak uzależniona od stopnia instytucjonalizacji narzędzi samoregulacyjnych i ich powszechnej akceptacji. Różny jest ten poziom w różnych systemach medialnych, co często warunkowane jest historycznie. Artykuł za cel przyjmuje prezentację historycznego rozwoju samoregulacji trzech systemów medialnych (francuskiego, brytyjskiego i fińskiego) wpisujących się w trzy różne modele systemów medialnych opisane przez Daniela Hallina i Paolo Manciniego i zestawienie ich z rozwojem samoregulacji mediów w Polsce.