Artykuł stanowi próbę przedstawienia kontekstu i istoty sporu o rozumienie teologii jako nauki ( scientia) w sensie arystotelesowskim, który toczył się na trzynastowiecznych uniwersytetach. Celem tekstu jest też wskazanie wybranych wątków omawianego sporu, które wydają się obecne również w dzisiejszej debacie metateologicznej i kulturowej. Ostatecznie artykuł prezentuje krótkie przedstawienie głównych wątków rozwiązania sporu o naukowość teologii zaproponowanego przez św. Tomasza z Akwinu. Propozycja metateologiczna Akwinaty prezentowana jest ze względu na swoją kompletność i spójność zarazem oraz inspirujący również dziś charakter.

University and the Church need each other. Following the example of Christ incarnated, Christianity “incarnates” the spiritual. The Church and theology need university and cooperation with other sciences to be able to “incarnate” Christ’s issue into our world. Th e university, on the other hand, needs the Church and theology because otherwise it would be deprived of cultural and spiritual foundation: there is no alternative to a discussion about Christ (God and a human). Theology is sometimes defined as scientia fidei; it is determined by the mind and faith. It’s a discussion about God, but due to the Christ event it is also a discussion about mankind. Th erefore it has the form of a dialogue, a discussion. The dialogue is always held in a specific context (nowadays postmodern), in which theology not only has to ask but also answer the question about the meaning. In this sense it is wisdom. Theology as a discussion has to approach the most urgent human problems. These include agnosticism towards which Benedict XVI suggests the “veluti si Deus daretur” rule, relativism in case of which theology cannot stop asking about truth, despair in case of which theology reminds about God, in whom there is no darkness.