Dążenie do zmierzenia i przetłumaczenia otaczającej rzeczywistości na dający się przetwarzać komputerowo cyfrowy język stało się dominującym motywem współczesnej fazy kapitalizmu. Ma to konsekwencje dla sposobu postrzegania ludzkiego ciała. Stawiam tezę, że wraz z rozwojem technologii ubieralnych staje się ono obszarem kapitalistycznej eksploatacji. Dane, pozyskiwane dzięki urządzeniom ubieralnym bezpośrednio z ciała, mogą być wykorzystywane do zarządzania nim. W tym artykule tendencja do mierzenia wszelkich aspektów własnego życia i zachodzących w ciele procesów, wraz z towarzyszącym jej przekonaniem, że poddają się one ilościowym określeniom, nazwana będzie wydobywaniem danych z samego siebie. Artykuł ma na celu prześledzenie ideologicznych przesłanek warunkujących funkcjonowanie technologii ubieralnych, a także naświetlenie jak konkretne przekonania i regulatywne koncepcje ich dotyczące zostały wplecione w materię codzienności i poddane naturalizacji.